Światowy Dzień Umiejętności Młodzieży obchodzony jest 15 lipca. To inicjatywa na rzecz włączenia społecznego i finansowania edukacji. Dzień został ustanowiony przez ONZ w 2014 r., aby zwiększyć niewykorzystany potencjał milionów młodych ludzi i odpowiednio interweniować, aby zapewnić im edukację, możliwości i umiejętności.
Według MOP, Międzynarodowej Organizacji Pracy, obecnie około 400 milionów młodych ludzi na całym świecie nie ma dostępu do pracy, która gwarantuje ciągłość, a tym samym przyszłość dla kategorii młodzieży.
UNESCO oszacowało, że przez ponad 30 tygodni, od marca 2020 r. do maja 2021 r., połowa narodów świata widziała szkoły częściowo lub całkowicie zamknięte. W tym roku bardziej niż kiedykolwiek trzeba zatem świętować ten dzień i zastanowić się, jak inwestować w umiejętności młodych ludzi. „W tym Światowym Dniu Umiejętności Młodzieży odnawiamy naszą determinację, aby więcej inwestować w umiejętności i zdolności naszych młodych ludzi. Kiedy to zrobimy, mogą lepiej rozwinąć szerszą misję ONZ na rzecz pokoju, zrównoważonego rozwoju i praw człowieka dla wszystkich” – mówi były sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon. Save the Children zajmuje się także przyszłością dzieci. Przed wybuchem katastrofy 258 milionów dzieci i młodzieży nie uczęszczało już do szkoły. Raport Save the Children analizuje, za pomocą indeksu podatności, ryzyko, że dzieci w wielu krajach o średnich i niskich dochodach nie wracają do szkoły po zamknięciu z powodu Covid19.
Głębokie cięcia w budżecie na edukację i rosnące ubóstwo spowodowane przez Covid19 mogą zatem zmusić co najmniej 9,7 miliona dzieci do opuszczenia szkoły na zawsze do końca tego roku, podczas gdy miliony innych dzieci będą poważnie opóźnione w nauce.
Według globalne badanie UNESCO, UNICEF, Banku Światowego i OECD „Survey on National Education Responses to COVID-19 School Closures", 1 na 3 kraje gdzie szkoły zostały zamknięte nie wdraża programów naprawczych po zamknięciu z powodu COVID-19. W tym samym czasie, tylko jedna trzecia krajów zaczyna oceniać straty na poziomie szkolnictwa podstawowego i średniego – głównie w krajach o wysokich dochodach.
W mniej niż jednej trzeciej krajów o niskim i średnim dochodzie wszyscy uczniowie wracali do szkoły osobiście, zwiększając ryzyko utraty nauki i porzucenia nauki. Jednak w większości krajów zastosowano co najmniej jedną formę wsparcia, aby zachęcić uczniów do powrotu do szkoły, w tym zaangażowanie społeczności, monitorowanie szkoły, wymianę wody, urządzenia sanitarne i sanitarne, zachęty finansowe i zmianę polityki dostępu.
W 2020 roku szkoły na całym świecie zostały całkowicie zamknięte na wszystkich czterech poziomach edukacji dla jednego średnio 79 dni nauczania, które reprezentują około 40% łącznej liczby dni edukacyjnych w krajach OECD i G20 średnio. Liczby były różne od 53 dni w krajach o wysokim dochodzie do 115 dni w krajach o niskim i średnim dochodzie.
Główne wyniki ankiety:
Kraje odpowiedziały kilkoma środkami, aby złagodzić potencjalną utratę edukacji z powodu zamykania szkół: około 40% krajów wydłużył rok szkolny i podobny odsetek nadał priorytet niektórym obszarom nauczania. Jednak ponad połowa krajów zgłosiła, że żadne środki nie zostały podjęte lub nie zostaną podjęte;
Wiele krajów poprawiło standardy BHP w centrach egzaminacyjnych; 28% krajów odwołało egzaminy gimnazjalne, a 18% krajów zrezygnowało z egzaminów gimnazjalnych;
Ponowne badanie lub rewizja polityki dostępu nie były szeroko rozpowszechnione, zwłaszcza w przypadku dziewcząt, co jest powodem do niepokoju, ponieważ nastoletnie dziewczęta są najbardziej zagrożone brakiem powrotu do szkoły w krajach o niskich i średnich dochodach;
Kraje o niskich dochodach pozostają w tyle we wdrażaniu nawet najbardziej podstawowych środków zapewniających powrót do szkoły. Tylko mniej niż 10% zgłosiło posiadanie wystarczającej ilości mydła, czystej wody, urządzeń sanitarnych i masek na twarz, w porównaniu z 96% w krajach o wysokich dochodach.
„Pomiar strat w edukacji jest niezbędnym pierwszym krokiem w ograniczaniu konsekwencji. Ważne jest, aby kraje inwestowały w weryfikację rozmiarów tych strat w celu wdrożenia odpowiednich środków naprawczych” – powiedział Silvia Montoya, dyrektor, Instytut Statystyczny UNESCO.
„Programy naprawcze są kluczem do pomocy dzieciom, które straciły szkołę, nadrobić zaległości i zmniejszyć długoterminowe straty w nauce. Wymaga to pilnego wysiłku, aby zmierzyć poziom uczenia się uczniów dzisiaj i zebrać dobrej jakości dane, aby kierować zajęciami w klasie, zgodnie z wymogami UNICEF, UNESCO i Banku Światowego Learning Data Compact” – zadeklarował Jaime Saavedra, Globalny Dyrektor ds. Edukacji Banku Światowego.
