Święto kobiet najbardziej uwielbianych przez wszystkie wnuczęta. W Polsce obchodzone od 1964 roku z inicjatywy tygodnika „Kobieta i Życie” 21 stycznia. W ciągu kilkunastu lat obchody przyjęły się w całym kraju. Babcie mogą zwykle tego dnia liczyć na drobne upominki, kwiaty, a przede wszystkim piękne laurki – niekiedy ręcznie wykonane w czasie zajęć w szkołach i przedszkolach. Babcie to współcześnie cała „instytucja”, bez której nie mogłaby funkcjonować niejedna rodzina.
Okazują się bowiem nieocenioną pomocą przy wychowywaniu wnuków, umożliwiając rodzicom pogodzenie pracy z obowiązkami domowymi. Powszechnie postrzegane są jako czułe i opiekuńcze, świetnie gotujące i zawsze gotowe nakarmić głodnych członków rodziny.
Babcią być to piękna sprawa
Niechaj Nam zazdroszczą Ci
Którym życie figle sprawia
I nie znają tej miłości
Babcią być to jest dar wielki
I większego nie zna świat
Z wnukiem znika smutek wszelki
Życie staje się bez wad
Babcią być w każdym wieku
Czuć się młodo i wspaniale
Bo gdy miłość jest w człowieku
Wszystko inne jest za małe
Z doświadczeń wielu rodzin wynika, że niekiedy trudno o harmonię i porozumienie między babcią, rodzicami dziecka i nim samym. Oczekiwania i potrzeby tych trzech stron nieco się różnią. Pogodzić je wcale nie jest łatwo. Żeby jak najlepiej wypełnić rolę babci, poznaj kilka zasad i postaraj się ich przestrzegać.
Dobra babcia wspiera rodziców
Bądź lojalna wobec rodziców dziecka i pod żadnym pozorem nie kwestionuj ich linii wychowawczej. Nie jest to zawsze łatwe. Większość dziadków pamięta, jak wychowywało własne dzieci i chce tak samo postępować wobec wnuków. Tymczasem w metodach opieki i wychowywania dzieci przez te lata wiele się zmieniło i trzeba to zaakceptować. Musisz zrobić wszystko, by rodzice mieli całkowitą pewność, że to oni kierują opieką nad dzieckiem, ty tylko wspierasz ich wysiłki. Nie narzucaj im swoich rozwiązań, nawet jeśli uważasz je za najlepsze.
Dobra babcia zachowuje spokój
Zajmowanie się długo wyczekiwanym, maleńkim wnukiem sprawia ci wielką przyjemność. Z drugiej jednak strony jesteś spięta, boisz się o jego bezpieczeństwo. Gdy twoje własne dzieci były maleńkie, nie miałaś tych obaw, byłaś pewna siebie i podejmowałaś odważne decyzje. To zupełnie naturalne, wszystkie babcie też to przeżywają – po prostu – im człowiek jest starszy, tym staje się bardziej ostrożny.
Dobra babcia stawia na rozwój
Pamiętaj, że dzieci szybko się rozwijają i będą cię pytać o najróżniejsze sprawy. Najlepiej, gdybyś mogła odpowiedzieć na wszystkie pytania. A więc odświeżaj i pogłębiaj swoje wiadomości i nie stroń od nowinek z różnych dziedzin życia. Staraj się wytłumaczyć wnukowi wszystko, czego jest ciekawy – nigdy nie mów: daj mi święty spokój. Przeciwnie – wysłuchaj go, prowokuj do rozmowy, do tego, aby mówił o swych radościach, zainteresowaniach, ale też niepokojach i obawach. Bardzo często to ty, jako jedyna w rodzinie masz czas, aby uważnie wysłuchać wnuka. Niejednokrotnie się przekonasz, że nie zawsze jest rzeczą prostą nadążać za jego zainteresowaniami. Jeśli czegoś nie będziesz wiedziała, a wnuk będzie w tym temacie świetnie zorientowany, nie wstydź się. Jeśli go poprosisz o wyjaśnienia, będzie dumny!
Będąc babcią, dbaj o atrakcje
A o to jest najłatwiej podczas wakacji. Jeżeli część swojego urlopu zdecydowałaś się spędzić z dzieckiem na twojej działce czy w innym miejscu poza miastem, to opracuj – najlepiej wraz z dziadkiem – plan pobytu wnuka. Okres ten można świetnie wykorzystać na wytworzenie bliższych więzi wnuka z dziadkiem, a także nauczenie dziecka czegoś nowego, np. jazdy na rowerze, pływania, gry w szachy, rozpoznawania grzybów, ptaków, drzew.
Szanuj swój czas
Nie pozwól zepchnąć na ciebie całego ciężaru opieki i wychowania wnuka. Po pierwsze dlatego, że maleńkie dziecko musi mieć jak największy kontakt z rodzicami. Wtedy będzie się prawidłowo rozwijać. Po drugie masz prawo do dysponowania swoim czasem. Po trzecie pamiętaj, że babcia, która ogranicza całą swoją aktywność życiową do pomocy dzieciom i wnukom, zwykle przegrywa. Istnieje niebezpieczeństwo, że rodzina skwapliwie skorzysta z pomocy babci, a gdy nadejdzie chwila, kiedy przestanie być im niezbędna, odsunie ją na boczny tor.
Znajdź się w roli babci
Jeśli właśnie zostałaś babcią, to nie próbuj udawać, że nic się nie zmieniło w twoim życiu. Czy tego chcesz, czy nie, przyjście na świat wnuka zmienia cały układ stosunków w rodzinie.
Rodzice chcą, żeby:
babcia dawała im wolny dzień, a od czasu do czasu zabierała do siebie dziecko na weekend;
w czasie choroby dziecka pedantycznie wykonywała polecenia lekarza i nigdy nie działała na własną rękę;
dawała dziecku prezenty, a nawet pomagała finansować wydatki na dziecko;
stosowała zasady racjonalnego żywienia, nie przekarmiała dziecka ani nie podsuwała mu zakazanych przez rodziców frykasów;
ubierała dziecko w to, co rodzice naszykują.
Wnuki chcą, żeby:
babcia zawsze była blisko i okazywała miłość, przytulała i pocieszała; była zadbana i wesoła;
broniła przed rodzicami; nikomu nie zdradzała powierzonych tajemnic;
wszystko wybaczała; podziwiała i zawsze była dumna z wszelkich osiągnięć i sukcesów; pomagała rozwiązywać problemy, doradzała; przygotowywała ich najbardziej ulubione dania; od czasu do czasu powygłupiała się z nimi.
Bądź pogodną babcią
Dzieci źle znoszą ciągłe narzekania na zdrowie. Nie karm więc ich opowieściami o chorobach własnych i znajomych, nie przeciążaj nimi psychiki małego dziecka. Pesymizm babci może rozwinąć w dziecku lękliwość, źle wpłynąć na charakter. Nie znaczy to, że w dzieciach nie należy kształtować wrażliwości, ale trzeba zachować umiar w dawkowaniu wiadomości o smutniejszej stronie życia.
Dbaj o swój autorytet u wnuka
Bądź dla dziecka atrakcyjnym partnerem do rozmów, spacerów, wypraw do kina. Jednak uważaj, aby nie przesadzić i zamiast partnerem nie stać się kumplem czy koleżanką. Pewien dystans między babcią a dzieckiem powinien być zachowany. Nie musisz grać z wnuczką w klasy czy wdrapywać się z wnukiem na drzewo. Jesteś tą osobą, która pokazuje oraz objaśnia świat wnuczętom, a jednocześnie je kocha, co w sumie daje dziecku poczucie bezpieczeństwa.
Bądź cierpliwa
Przychodząc do dziecka, zostaw za drzwiami zły nastrój, problemy i zmartwienia. Pochylając się nad maleństwem z uśmiechniętą twarzą, wprowadzisz je w dobry nastrój i zwiększysz jego poczucie bezpieczeństwa. Staraj się również być wyrozumiała w stosunku do zmęczenia, błędów, a nawet złych humorów rodziców dziecka, szczególnie w okresie niemowlęcym.
Oprac. na podstawie www.poradnikzdrowie.pl
