Fundacja Zbieramy Razem osoby starsze otacza szczególną opieką. Toteż z okazji ich święta przypadającego na 25 lipca, dołącza się do życzeń złożonych przez papieża Franciszka. Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych to bowiem nowe święto ustanowione przez papieża, obchodzone w przeddzień wspomnienia Joachima i Anny, dziadków Pana Jezusa.
- Pan nie przestaje posyłać aniołów, aby ukoić naszą samotność i powtarzać nam: „Ja jestem z tobą przez wszystkie dni”. Mówi to do Ciebie, mówi to do mnie, do wszystkich. I to jest istotą tego pierwszego Dnia, który pragnąłem, aby był obchodzony po raz pierwszy właśnie w tym roku, po długim czasie izolacji i wciąż powolnym odradzaniu się życia społecznego: aby każdego dziadka, każdą babcię, każdą osobę starszą – zwłaszcza tych spośród nas, którzy są najbardziej samotni – odwiedził anioł! — mówił papież w specjalnym orędziu skierowanym do osób starszych. Dodał także, że owi aniołowie mogą mieć twarz osób bliskich – wnuków, członków rodziny lub przyjaciół. Posłanymi do osób starszych aniołami są także wolontariusze Fundacji Zbieramy Razem, włączający się w realizację programów senioralnych i udzielających się w placówkach dla osób starszych, takich, jak domy pomocy społecznej, świetlice, stacje opieki.
Dla wielu seniorów ważny jest też społeczny aspekt kontaktu z wolontariuszem, zwłaszcza dla osób samotnych możliwość spotkania się, rozmowy z drugim człowiekiem. Fakt, że ktoś im poświęca uwagę, są wartością dodaną, niezwykle cenną z ich punktu widzenia — mówi Piotr Barszczewski, prezes zarządu Fundacji Zbieramy Razem.
Fundacja ZR wspiera seniorów nie tylko materialnie. Jej misją jest także aktywizacja i przeciwdziałanie wykluczeniu osób starszych. To m.in. działania aktywizujące. Projekty są związane z udziałem w życiu kulturalnym, z aktywnością fizyczną i turystyką, a także z edukacją cyfrową. Chodzi o to, aby dzięki wspólnemu podejmowaniu różnych aktywności zminimalizować poczucie osamotnienia towarzyszące często seniorom, a także spowodować, aby osoby starsze miały satysfakcję z ciągłego rozwoju.
W czasie pandemii Fundacja ZR otoczyła seniorów szczególną opieką jako grupę najbardziej narażoną na tragiczne skutki zarażenia wirusem COVID-19, a jednocześnie najbardziej bezradną w czasie izolacji. W ramach kampanii organizowała paczki dla osób starszych, które były pakowane i dostarczane pod drzwi przez wolontariuszy. W tę pomoc włączyli się partnerzy biznesowi ofiarując produkty żywnościowe i artykuły higieniczne. Pomoc była i nadal jest przeznaczona dla osób w wieku 60+, zagrożonych wykluczeniem społecznym z powodu ubóstwa, braku samodzielności, niepełnosprawności.
Wiele osób boi się starości. Postrzegają ją jako rodzaj choroby, z którą lepiej unikać jakiegokolwiek kontaktu: uważają, że ludzie starzy nie dotyczą nas i należy ich trzymać jak najdalej, być może zgromadzonych w strukturach, które się nimi opiekują, a nas chronią przed braniem odpowiedzialności za ich zmartwienia. Jest to „kultura odrzucenia”: mentalność sprawiająca, że gdy czujemy się inni niż najsłabsi i odlegli od ich kruchości, ona pozwala nam wyobrażać sobie, że „my” i „oni” podążamy odrębnymi drogami. W rzeczywistości jednak, długie życie – jak naucza Pismo święte – jest błogosławieństwem, a ludzie starzy nie są wyrzutkami, od których należy się dystansować, lecz żywymi znakami życzliwości Boga, który obdarza życiem w obfitości. Błogosławiony dom, który troszczy się o osobę starszą! Błogosławiona rodzina, która szanuje swoich dziadków!
Owszem, starość jest okresem, który nie jest łatwy do zrozumienia, nawet dla nas, którzy już go przeżywamy. Chociaż następuje po długiej drodze, nikt nas nie przygotował do zmierzenia się z nią; wydaje się wręcz, że ona nas zaskakuje. Najbardziej rozwinięte społeczeństwa poświęcają dużo temu okresowi życia, jednak nie pomagają nam go zinterpretować: oferują „plany pomocy, ale nie wizję życia” [1]. Trudno więc spojrzeć w przyszłość i uchwycić horyzont, ku któremu należy dążyć. Z jednej strony jesteśmy kuszeni, by odpędzić starość, ukrywając zmarszczki i udając, że wciąż jesteśmy młodzi; z drugiej strony wydaje się, że nie można już robić nic innego, jak tylko żyć w rozczarowaniu, pogodzeni z tym, że nie mamy więcej „owoców do wydania” – napisał w tegorocznym orędziu z tej okazji papież Franciszek.
